၁။ ဒိ၀ါ တပတိ အာဒိေစၥာ၊
ရတိၱမာဘာတိ စႏိၵမာ။
သႏၷေဒၶါ ခတိၱေယာ တပတိ၊
စ်ာယီ တပတိ ျဗာဟၼေဏာ။

၂။ အထ သဗၺမေဟာရတၱႎ၊
ဗုေဒၶါ တပတိ ေတဇသာ။

အနက္ –

၁။ အာဒိေစၥာ၊ ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ အလင္းေဆာင္သည္႔ ၀င္းေျပာင္ထိန္လင္း ရွင္ေနမင္းသည္။ ဒိ၀ါ၊ အာ႐ံုဏ္က်င္း၍ အလင္းေရာက္လာ ေန႔အခါ၌သာလွ်င္။ တပတိ မိုက္ေမွာင္ကို ေဖ်ာက္ တန္ခိုးေမာက္၍ ရဲစိတ္ေရာက္ေစ ထြန္းေတာက္ တင္႔တယ္ႏိုင္ေပ၏။ စိႏၵိမာ၊ ဆီးႏွင္း ျမဴ တိမ္ သူရိန္ မီးခိုး ညစ္မ်ိဳးကင္းမဲ႔ စိမ္းလဲ႔လွ်ံျခယ္ ေရာင္ျခည္ကယ္၍ ႐ႈဖြယ္မခန္း ေသာ္တာစန္းသည္။ ရတၱႎ၊ ေနမင္းစၾကာ ေဂါယာသို႔ၾကြ အေမွာင္က်လာ ညဥ္႔အခါ၌သာလွ်င္။ အာဘာတိ၊ တလဲ႔လဲ႔၀င္း တလင္းလင္းျဖာ ေအးၾကည္သာလ်က္ ကမၻာ့က်က္သေရ တင္႔တင္ေတာက္ပႏိုင္ေပ၏။ ခတၱိေယာ၊ တိုင္းႏွင္႔ ခရိုင္ ႏိုင္ငံစိုးနင္း ျပည္႔ရွင္မင္းသည္။ သႏၷေဒၶါ၊ မင္းတို႔ဖြယ္ရာ ျမတ္တန္ဆာကို ေကာင္းစြာဆင္ယင္ ေလးအင္ေသနာ ျခံရံသည္ရိွေသာ္။ ၀ါ၊ ျခံရံမွ သာလွ်င္။ တပတိ၊ မ်ိဳးဇာတ္မဟာ ျဗာဟၼဏာႏွင္႔ ဥစၥာေပါမ်ား လုပ္စားကုန္သည္ လူတို႔အလယ္၌ ရာဇိဒိၶေခၚ အာႏုေဘာ္ျဖင္႔ ထြန္းေပၚတင္႔တယ္ႏိုင္ေပး၏။ ျဗာဟၼေဏာ၊ ပါပသမုတ္ ဓမၼယုတ္ကို သမုေစၧဒ ပဟာနျဖင့္ ပယ္ခ်ရိတ္လွီး ဂုဏ္ဟည္းေၾကညာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္။ စ်ာယီ၊ ဂိုဏ္းကိုပယ္ခြာ ေဖာ္မပါဘဲ ေတာ္ရာခ်ဥ္းကပ္ ျမတ္ဓမၼျဖင္႔ ေန႔ညမကြာ ၀င္စားကာ ေနသည္ရိွေသာ္။ ၀ါ၊ စ်ာန္၀င္ စကားကာေနမွသာလွ်င္။ တပတိ၊ ရဟန္းတို႔အသေရ တင္႔တယ္ေတာက္ပႏိုင္ေပ၏။

၂။ အထ၊ ဆိုခဲ႔ျပီးတံု အလံုးစံုမွ တစ္ပါး။ ၀ါ ေန လ ရာဇာ ျဗာဟၼဏာထက္ ပိုကဲသာလြန္ ထူးခြ်န္ဟန္ကား။ ဗုေဒၶါ၊ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ပိုင္းျခားသိျမင္ ဘုရားရွင္သည္။ သဗၺမေဟာရတၱိႎ၊ ခပ္သိမ္းဥႆံု အလံုးစံုေသာ ေန႔ညဥ့္ပတ္လံုးသာလွ်င္။ ေတဇသာ၊ ေလးအသေခ်ၤႏွင္႔ ကမာၻတသိန္း တြက္ကိန္းမ်ားျပား ပြားမ်ားအလီလီ ပါရမီသမု႒ာန္ အေၾကာင္းခံသည္႔ သီလဂုဏာ ပညာပုည ျမတ္ဓမၼဟု ငါး၀ေသာ တန္ခိုးေတာ္ျဖင္႔။ တပတိ၊ တစ္ေလာကလံုး ဖက္မဲ႔က်ံဳး၍ မဆံုး အသေရ ေရာင္ျခည္ေထြျဖင္႔ တင္႔တယ္ေတာက္ပေတာ္ မူေပသတည္။ တာဒိသံ၊ ၀ိပႆီစသား ေရွးဘုရားတမူ အလာတူေတာ္မူေသာ၊ ေတဇသမၸႏၷံ၊ ေန႔ညဥ့္မညိဳး ေတာက္ပၿဖိဳးသည့္ တန္ခိုးငါးပံု အနႏၲဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ။ ဗုဒၶံ၊ သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကို ပိုင္းျခားသိျမင္ ဘုရားရွင္ကို။ အဟံ၊ သံသရာစက္ ဤမွာဘက္မွ လြတ္ထြက္ဖို႔ရန္ စိတ္ရည္သန္လ်က္ မပ်က္ပုည ကုသလကို ေန႔ညမကြာ လြန္စြာအားထုတ္ အကြ်ႏု္ပ္သည္။ သဗၺဒါ၊ ေန႔ေရာညဥ့္ပါ ဘယ္ခါမလပ္ အထပ္ထပ္ အခါခါ။ ၀ႏၵာမိ၊ ဘယာ လာဘ စသည္ ပယ္ခ်ိဳး ဂုဏ္ျမတ္ႏိုးကာ သဒၶါ႐ိုးက်ိဳး လက္စံုမိုး၍ ရိွခိုးပါ၏ အရွင္ဘုရား။

ဤဂါထာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေၾကာင္းရင္းကား

တရံေရာအခါ ဘတိက မင္းၾကီးသည္ မင္းရင္ျပင္၌ ပူေဇာ္ပြဲ တခုကို ဆင္ယင္က်င္းပေသာ အခါ မင္းဆရာျဖစ္ေသာ ပညာရိွအမတ္ၾကီးကို ေခၚျပီးလွ်င္ အို-ဆရာ ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အလံုးစံုကို ေအာင္ေစႏိုင္ေသာ သဗၺသိဒိၶ မဂၤလာဂါထာကို ရြတ္ဆိုစမ္းပါ ဟု ေစခိုင္းေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ မင္းဆရာ ပညာရိွ အမတ္ၾကီးသည္ ပိဋိကတ္သံုးပံု၌ မိမိဥာဏ္စြမ္းရိွသေလာက္ ေမႊေႏွာက္ ရွာေဖြလိုက္သည္ရိွေသာ ေဖာ္ျပပါ ဒိ၀ါတပတိ အာဒိေစၥာ စေသာ ဂါထာပုဒ္ကို ေတြ႔ရိွသျဖင္႔ မင္းၾကီးအား ရြတ္ဆိုျပလိုက္ေလသည္။

ရြတ္ဆိုပံု အစီအစဥ္ကား

အမတ္ပညာရိွသည္ အေနာက္ေဂါယာသို႔ ၀င္လုနီးျဖစ္ေသာ ေနမင္းၾကီးအား ရိွခိုးလ်က္ ဒိ၀ါ တပတိ အာဒိေစၥာ ဟူေသာ ပထမပါဒကို ရြတ္ဆိုျပလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အေရွ႕ဦးဒည္စြန္းမွ ထြက္ျပဴလာေသာ လမင္းၾကီးအား ရိွခိုးလ်က္ ရတိၱမာဘာတိ စႏိၵမာ ဟူေသာ ဒုတိယပါဒကို ဒုတိယအၾကိမ္ ရြတ္ဆိုျပလိုက္ျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဘာတိက မင္းၾကီးအား ရိွခိုးလ်က္ သႏၷေဒၶါ ခတိၱေယာ တပတိ ဟူေသာ တတိယပါဒကို သံုးၾကိမ္ေျမာက္ ရြတ္ဆိုျပလိုက္ျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ အနီးမွာ စ်ာန္၀င္စားေနေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရိွခိုးလ်က္ စ်ာယီ တပတိ ျဗာဟၼေဏာ ဟူေသာ စတုတၳပါဒကို ေလးၾကိမ္ေျမာက္ ရြတ္ဆိုျပလိုက္ျပန္သည္။
ထိုအခါ ဘာတိက မင္းၾကီးသည္ ပညာရိွအမတ္အား အို ဆရာပညာရိွ အမတ္ၾကီး လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရိွခိုးေျမွာက္ခ်ီထားေသာ လက္ကို ေအာက္သို႔ ျပန္ျပီး မခ်ပါႏွင္႔ဦး ဟု ေျပာဆိုျပီး ဥာဏ္ပူေဇာ္ေသာ အေနျဖင္႔ ထိုပညာရိွ အမတ္ၾကီးလက္၌ အသျပာတစ္ေထာင္ထုပ္ကို တင္ထားလိုက္ေလသည္။
(နိဒါန ၀ဂၢသံယုတ္ အဠကတာ၊ ဘိကၡသံယုတ္၊ မဟာကပၸိနသုတ္။)